...সেন্দুৰীয়া  জীৱন...

ৰিমঝিম বৰষুণত তিতি ভিজি থকা
এটি গীতৰ সুৰীয়া সোপান..
ই যেন বাস্তৱৰ দিঠক নদীৰ তীৰত
 আলফুলে সজাই ৰখা
এক ৰূপালী দাপোণ...
জীৱনৰ মধুৰ মাধুৰী সনা
কণ কণ পল আৰু অনুপল..
যেন দূৰৈৰ পৰা ৰিণিৰিণি
ভাঁহি আহে
ঝুমু্ৰৰ তালে তালে বাজি থকা
কবিতাৰ ছন্দময় মাদল...
দুটি কলি দুটি পাত
সেউজী সেউজীয়া চাহ গছৰ বাগিচাত..
মাজে মাজে মূৰ দাঙি থিয় দি থকা
শিৰিষৰ বিৰিখৰ নিৰ্মল ছাঁয়াত...
আকাশত ষ্মিত হৈ জিলিকি ৰ'ব
নিশীথ -নিশিথা যেন জোনালী কুসুম,
ৰিব্ ৰিব্ ম্ৃদু মলয়াত
উপচি পৰিব,
স্নিগ্ধ আবেশ সনা
শুভ্ৰ শেৱালি ফুলৰ সূৱাসী সূধা...ll

দুৱৰি মন

দুচকুতে সানি দিলা
জিল্ মিল্ সপোনৰে আভা
নিজান নিজান মন
হ'ল যে সজীৱ
আৱিৰৰ ৰঙা ৰং
মোৰ দুগালতে বিৰিঙি পৰিল...

দুৱৰি কোমল মন
কঁহুৱা হৈ নাছে
আকাশৰ ডাৱৰবোৰ
যেন কমোৱা তুলা
বিৰিণা বন যেন
পূৱালী বতাহে কপোঁৱা...

ৰিক্ত অন্তৰত বাকী দিলা..
আৰক্ত মৰমী সূধা...
সেয়েহে মোৰ মন মগজুত আজি..
সাতোৰঙী ৰামধেনুৰ
উত্তাল হেন্দোলনী...

ভাৱৰ সাগৰত উজান উঠিছে
অযূত জোঁৱাৰৰ প্ৰাণচঞ্চল বুৰবুৰণি
অ'মোৰ সখাসুন্দৰ ..মোৰ প্ৰাণৰো প্ৰিয়
দয়াকৰা...পাৰ কৰি নিয়া
মোৰ জীৱনৰ টুলুঙা নাঁওৰ বৈতৰণী...
তোমাৰ এটি সঁহাৰিৰ বাবে অপেক্ষাৰতা
ৰূপহকোঁৱৰৰ মই ৰূপকোঁৱৰী...ll

জীৱন সম্বন্ধে মোৰ অভিজ্ঞতা আৰু জ্ঞান অতি সামান্য।এই সীমিত জ্ঞানকণেই ছন্দবদ্ধ ৰূপত আপোনাসৱৰ আগত দাঙি ধৰিছো..."এটি বিনম্ৰ প্ৰয়াস..."

                         ... ভূৰুকাতে জীৱন...

এই জীৱনটোনো কি...?
সৰু সৰু সুখ আৰু
হেঁপাহেৰে গঁঠা আশাৰ গুটিফুলৰ
এখন ফুলাম হাঁচতি...।।

সময়ৰ চিৰপ্ৰবাহমান
উজনি সোঁতত উটি ভাঁহি থকা,
বাৰেৰহণীয়া অনুভুতিশীল জুৰণীয়া,
এজাক শৰালি হাঁহৰ সুললিত কাকলি...।।

বাৰিষাত বান,খৰালিত তৰাং,
শৰতত সাম্য আৰু গ্ৰীষ্মত প্ৰকাশ্য,
কোনোবা ডাকপুৰুষে অতীজতে
কৈ যোৱা কথাৰ যেন এক নিৰ্লোপ ভাষ্কৰ্ য ্য...।।

প্ৰতিটো ক্ষণ প্ৰতিটো ঋতুত
এক স্বকীয় অন্তনিৰ্হিত বৈশিষ্ট্য,
সময়ৰ নদীত ভটিয়াই যোৱা
অজ্ঞ জনেই হয় নিশ্চিতভাৱে লক্ষ্যচ্যুত...।।

দূৰ সুদূৰত থকা পৰ্বতৰ ধুনীয়া  ওখ টিলা
ওচৰ পালেই দেখা পাবা উৰুখা পঁজা,
আগচোতালত পদূলিমুখৰ শ্যামল দুৱৰিডৰা
উজুতিত যঁতৰ ভাঙিলেও গচকত যেন কদাপি নামাৰা...।।