~উৰাৰ হেঁপাহ~

ঢল পুৱাতে শোৱা পাটী এৰি যশোদায়ে খিৰিকিৰে বাহিৰলৈ চালে।বেলিটো ক্ৰমাৎ উঠিছে।আজি বহুত কাম আছে। খপককৈ তাইৰ কথাটো মনত পৰিল।ঘৰটো ঝাড়ু দি থাকোঁতে তাইৰ কথাবোৰ মনত পৰি আছিল। কেনেকৈ তাই কান্দি কান্দি তাঁহাতৰ বাগানৰ সৰু কোৱাৰ্টাৰটো এৰি থৈ বাইদেউৰ লগত গুৱাহাটীলৈ আহিছিল।ভায়েক বুধুৱায়ে যে কিমান কান্দিছিল। তাইয়ো উচুপি উথিছিল।

বহুত দিনলৈ তাই সেই সেউজীয়া বাগানখন পাহৰিবই পৰা নাছিল।গুৱাহাটীত যে সকলো কাম হিচাপতহে হয়। বাগিছাত প্ৰবেশ কৰিবলৈ মাচুল।চিনেমা চাবলৈ মাচুল। আৰু কত যে কি কি মাচুল। ইয়াতচোন চলায়ে টান।

চাওঁতে চাওঁতে আজি দেৰ বছৰেই হ'ল। চহৰত তাইৰ মনটো বহিছে। উপায়োতো নায়।কোনোবা এপাকত তাই উজুটি খাই কাষৰ সৰু টেবুলখনত খুন্দা মাৰিলে। টেবুলখনত থকা কিতাপবোৰ পৰি গ'ল। পৰি যোৱা কিতাপ এখনৰ বেটুপাতৰ ছবিটোত তাইৰ দ্ৃষ্টি নিবদ্ধ হ'ল।সৰু ল'ৰা এটাই চিলা উৰুৱাই থকাৰ ছবি।অসমীয়া আখৰকেইটা তাই বাগানৰ স্কুলত শিকিছিল। চিনি পালে।ইংৰাজী আখৰকেইটাতহে তাইৰ খেলি-মেলি লাগিল।

তৰিৎ গতিত এসোঁতা উত্তেজনা তাইৰ কাণৰ পৰা আৰম্ভ হৈ মূৰলৈ বিয়পি পৰিল।কাণ-মূৰ গৰম গৰম লাগিল। "তাই পঢ়িব! ইংৰাজী শিকি কাছাৰীত চাকৰি কৰিব।বহুত পইছা গোটাব আৰু ঘৰলৈ ঘূৰি যাওঁতে বুধুৱালৈ বহুতো ভাল ভাল চোলা আৰু খোৱা বস্তু লৈ যাব!"

✍🌄